Ze is een hedendaagse mystica: Carine Philipse (64), voormalig ziekenhuispredikant uit Den Haag. Vorig jaar verscheen haar opmerkelijke boek Jij zingt in mij Jouw naam. Het is de neerslag van het geestelijke proces dat op gang kwam na een mystieke ervaring die ze ruim tien jaar geleden meemaakte.
Carine Philipse: 'Ik heb me totaal aan God overgegeven' - Interview in het tijdschrift Volzin, april 2014, door Jurgen Tiekstra.
“Op 1 januari 2003 zat ik aan de keukentafel om een kerkdienst voor te bereiden over de doop van Jezus in de Jordaan”, herinnert ze zich. “Toen werd ik overweldigd door een sterke ervaring van eenheid met God. Ik zat daar met mijn pen in mijn hand en heb alles opgeschreven terwijl het gebeurde. Het heeft een paar uur geduurd.”
“Ik had het gevoel: hier is mijn leven voor bedoeld, dit is mijn bestemming. Dankbaarheid, vreugde, tranen. Toen ik weer tot mijzelf kwam, heb ik mij totaal aan God overgegeven. Ik kwam in een krachtig mystiek proces terecht en alles wat er in mij opkwam, zoals gebeden, liederen, reflectie, heb ik opgeschreven. De liederen zong ik in op een cassettebandje. Een collega probeerde mij over te halen mijn dagboek te publiceren, maar dat ging mij toen veel te ver. Pas in juli 2013 is er een bloemlezing verschenen. De bedoeling van dit boek is mensen in contact te brengen met de liefde van God. Het gaat natuurlijk niet om mij als persoon, het gaat om Gods liefde voor ieder mens, precies zoals hij of zij is.”
“Mystiek”, vertelt Philipse, “is de ervaring aangeraakt te worden door God en één te zijn met Hem, in Hem op te gaan. Dit soort ervaringen worden je geschonken. Als dat gebeurt, stemt dat tot grote dankbaarheid. Wel kun je in je leven de openheid voor God proberen te bevorderen, bijvoorbeeld door te bidden, te mediteren, Hem steeds aan te spreken, Zijn naam te zingen. God is niet te omschrijven. Alle beelden of woorden kunnen alleen maar een verwijzing zijn: de Liefde, de Ene, de Kern van al wat is.” Ze groeide op in een remonstrants gezin. Opvallend: haar broer is filosoof Herman Philipse, een man die graag de degens kruist met gelovigen. “Toen ik midden twintig was, kwam ik in aanraking met literatuur over het Jezusgebed en de woestijnvaders. Ik zocht naar een verstilde wijze van bidden. Dit sloot daar precies bij aan. In het gebed overkwam mij steeds de ervaring van eenheid met God. Maar zelf heb ik daar toen nooit het etiket ‘mystiek’ opgeplakt. Pas na die mystieke doorbraakervaring in 2003 ben ik mystici gaan lezen: Meester Eckhart, Teresa van Avila, Jan van het Kruis, joodse mystiek, Advaita Vedanta, Ramakrishna. Alles wat ik las, kwam me vertrouwd voor. In alle mystiek gaat het om hetzelfde: de eenheid met God en de liefde voor de medemens die daaruit voortkomt”
“Direct vanaf het begin had ik het besef: dit mystieke proces gebeurt in mij, maar is niet voor mij alleen bedoeld. Het is bedoeld om door te geven, als uiting van de liefde van God voor ons mensen. Het boek blijkt in brede kring te worden gelezen, door mensen die zich niet aan een geloofsrichting gebonden voelen, door vrijzinnigen en orthodoxen. Ik krijg mails en brieven van mensen die zich erdoor gesteund voelen. Dat maakt mij erg dankbaar.”